جداشدگي جريان در ديواره بالادست کانال آبگير يکي از مشکلاتي است که همواره در آبگيرها وجود دارد. جداشدگي باعث ايجاد ناحيه اي با جريان چرخشي در داخل کانال آبگير ميشود و عرض جريان عبوري و راندمان آبگيري را کاهش و رسوب گذاري در دهانه آبگير را افزايش مي¬دهد. روش¬هاي بسياري تا کنون براي رفع اين مشکلات بررسي شده است که يکي از اين روش‌ها تغيير شرايط هيدروليکي جريان با استفاده از تغيير در هندسه دهانه آبگير است. از آنجا که هر گونه اصلاح هندسه دهانه آبگير که يکنواختي سرعت بين دماغه بالادست و پايين دست آبگير را بيشتر کند،‏ باعث کاهش ابعاد جداشدگي جريان،‏ کاهش رسوبگذاري در دهانه آبگير و افزايش راندمان آبگيري خواهد شد،‏ لذا در اين تحقيق،‏ با استفاده از ابعاد و شکل جدا شدگي جريان در دهانه بالادست آبگير به بررسي تأثير هندسه دهانه آبگير،‏ بر مقدار و الگوي رسوب گذاري در کانال آبگير پرداخته شد. نتايج آزمايش¬هاي انجام شده بر روي هندسه دهانه آبگير نشان داد که ايجاد قوس بهينه در ديواره کانال آبگير منجر به کاهش مقدار رسوب ورودي در 3 نسبت دبي 2‎/0،‏ 4‎/0 و 6‎/0 به ترتيب به ميزان،‏ 58 درصد،‏ 50 درصد و 33 درصد مي¬شود.